Το κύμα προς την αξιολόγηση και τη διορθωτική άσκηση είναι ανεξέλεγκτο στον κλάδο της άσκησης. Και ξέρεις τι είναι το επικίνδυνο . πως οι περισσότεροι γυμναστές που αξιολογούν δεν διαγιγνώσκουν σωστά τα προβλήματα.
«Αν στην εργαλειοθήκη σου έχεις μόνο ένα σφυρί όλα σου τα προβλήματα τα βλέπεις σαν πρόκες.» Maslow
Οι περισσότεροι που «συνταγογραφούν» διορθωτικές ασκήσεις δεν γνωρίζουν αρκετά για το τι διορθώνουν . Αν η άσκηση είναι το εργαλείο σου τότε όλα θα τα κάνεις μέσω αυτής.
Είναι αν μη τι άλλο ανεύθυνο να πείτε στον πελάτη/αθλούμενο σας όταν παραπονιέται για πόνο, από το σήκω και πάτα το, στο ότι έχει αυτό το πρόβλημα, αυτή τη πρόσκρουση ή την τάδε -ίτιδα κλπ . Δεν είναι στο πεδίο της πρακτικής σου. Υπάρχουν επαγγελματίες που κάνουν χρόνια προχωρημένης εκπαίδευσης που ειδικεύονται στη διάγνωση και τη θεραπεία δυσλειτουργιών και τραυματισμών κίνησης, και θα σας πουν ότι δεν αξιολογούν σωστά σε αρκετές περιπτώσεις. Βλέποντας πώς έχουν τουλάχιστον τέσσερα περισσότερα χρόνια ειδικής εκπαίδευσης και κλινικής εμπειρίας, δεν είστε σε θέση να διαγνώσετε τον πελάτη σας επειδή παρακολουθήσατε ένα μάθημα 6μηνου ή αν πήρατε το level 2 σε ένα Σαββατοκύριακο.
Όλο και περισσότερο, οι γυμναστές/προσωπικοί γυμναστές παραβιάζουν τους ρόλους τους. Αφού παρατηρώ το θέμα εδώ και καιρό και έπειτα από αρκετές περιπτώσεις ασθενών όπως της Χ που ήρθε στο γραφείο μου έπειτα από 4 εβδομάδες συνταγογράφησης της άσκησης για πόνο στη μέση και διέγνωσα ότι δεν είναι μυοσκελετικό αλλά νεοπλασματικό (κακοήθη καρκίνο). Και από άλλους που έχουν «διαγνωστεί» ή «αξιολογηθεί» από τους προαναφερθέντες αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο για να τραβήξω μια γραμμή και να οριοθετήσω το πεδίο έτσι ώστε οι πάσης φύσεως γυμναστές να γνωρίζουν πώς μπορούν να παρέχουν την καλύτερη εξυπηρέτηση στους πελάτες τους και να αναληφθούν ότι υπάρχει μια μεγάλη ευκαιρία να συνεργαστούμε μεταξύ μας ώστε να επιτύχουμε το κορυφαίο αποτέλεσμα.
Ένας επαγγελματίας της άσκησης θα πρέπει να παραπέμπει οποιονδήποτε πελάτη σε ιατρό ή σε κλινικό όταν ένα ιατρικό πρόβλημα γίνεται εμφανές ή έχει υποψίες. Αυτό γίνεται συχνά πριν καν ξεκινήσει η προπόνηση ή κατά την διάρκεια του ιστορικού υγείας. Κάθε φορά που θα συναντήσατε κάτι που δεν καλύπτεται από την πιστοποίησή σας τον παραπέμπεται στον κατάλληλο ιατρό με μια σημείωση για το τι εντοπίσατε και ότι θέλετε ενημέρωση.
Δεν πιστεύω ότι οι γυμναστές πρέπει να κάνουν αξιολογήσεις για τον μόνο λόγο ότι σπάνια γίνονται σωστά και δεν υπάρχει η γνώση για να μεταφραστεί το όποιο ιστορικό. Νομίζω ότι είναι ανεύθυνο και μερικές φορές ακόμη και αδίκημα όταν ακούω για αξιολογήσεις που γίνονται στα περισσότερα γυμναστήρια. Επισημαίνω το γεγονός αξιολόγησης όχι της κίνησης αλλά αξιολόγηση για οποιοδήποτε πόνο ή οποιαδήποτε δυσλειτουργία.
Μια 2ημερη εκπαίδευση ή μια εκπαίδευση μερικών ΣΚ δεν είναι αρκετή για να πούμε στον αθλούμενο μας ότι είναι «προβληματικός» και σίγουρα δεν είναι αρκετή για να πούμε ότι έχει μια ανισορροπία που χρειάζεται διορθωτική άσκηση. Και δεν το κρύβω σε κάποιους αθλούμενους μου όταν ξεκίνησα πριν από δύο δεκαετίες το έκανα χωρίς να γνωρίζω πραγματικά τι συνέβαινε. Είχα μια μορφωμένη εικασία, αλλά δεν ήξερα πραγματικά. Καθώς εξελισσόμουν και έβλεπε το πόσα πράγματα δεν γνωρίζω και φυσικά και πριν αποκτήσω τα κλινικά μου δικαιώματα έλεγα :”Δεν ξέρω με βεβαιότητα τι συμβαίνει, αλλά ξέρω ποιος ξέρει”, πράγμα που κάνω και τώρα μέσω εποπτείας (σε μελλοντικό άρθρο θα αναλύσω τα οφέλη της).
Πιστεύω ότι ο ρόλος ενός γυμναστή που θέλει να ασχοληθεί με την αποκατάσταση και τον ειδικό πληθυσμό όσον αφορά την αξιολόγηση είναι να εκπαιδεύσει τον εαυτό του αρκετά ώστε να μπορεί να εντοπίσει ένα πρόβλημα και να γνωρίζει σε ποιον ειδικό να απευθυνθεί.
Η εκγύμναση συνοδεύεται από πολλές σημαντικές ευθύνες. Είμαστε υπεύθυνοι για την ευημερία των πελατών μας και πολλές φορές η υγεία τους είναι εντελώς στα χέρια μας. Κομμάτι της αξιολόγησης είναι να ζητήσω από τον πελάτη να συμπληρώσει ένα ερωτηματολόγιο ιατρικού ιστορικού και να λάβει άδεια από τον ιατρό εάν είναι απαραίτητο, σε περίπτωση που υπήρχαν κόκκινες σημαίες. ‘Έπειτα τους παρακολουθούμε να κινούνται χωρίς βάρη σε διάφορα μοτίβα (βάδιση,κάθισμα, έλξεις, πιέσεις κλπ) και να δούμε μήπως μας φαίνεται κάτι αφύσικο και ρωτάμε αν υπάρχει πόνος.
Κυρίαρχος λόγος που οι πελάτες ξεκινούν την άσκηση είναι ότι θέλουν να φαίνονται καλύτερα χωρίς ρούχα και να μην πονάνε. Αυτή είναι η δουλειά σου και αυτή είναι δική σου ευθύνη. Εάν ένας πελάτης μπορεί να κάνει όλες τις κύριες κινήσεις χωρίς πόνο και με σωστή τεχνική τότε η δουλειά σας είναι να δημιουργήσετε ένα προπονητικό πρόγραμμα για να χάσει βάρος ή να αναπτυχθεί μυικά.
Εάν αισθάνεστε ότι ένας αθλούμενος σας έχει κινητική δυσλειτουργία ή πόνο, παραπέμψτε τον σε έναν επαγγελματία που ειδικεύεται στην αντιμετώπιση αυτού του θέματος.
Με την σωστή επικοινωνία και καθοδήγηση οι πελάτες θα εξυπηρετούνται καλύτερα όταν δουλεύετε έτσι , ενώ παράλληλα εργάζεστε στο πλαίσιο των επαγγελματικών σας ικανοτήτων.
Ως Δόκτωρ Χειροπρακτικής, είμαι ένας από τους πρώτους ανθρώπους που θα παραδεχτώ ότι πραγματικά αισθάνομαι ότι έχω γίνει καλύτερος θεραπευτής με την συνεργασία μου τόσο με κορυφαίους συναδέλφους αλλά και πολλούς σπουδαίους προσωπικούς προπονητές και προπονητές δύναμης. Το λέω γιατί παρατηρώ ότι υπάρχουν αρκετοί θεραπευτές που δεν αισθάνονται έτσι. Ίσως είναι το εγώ, ή πείσμα, ή ίσως ακόμα σύνδρομο κατωτερότητας.
Είμαστε όλοι κατά κάποιο τρόπο στον ίδιο τομέα. Ωστόσο, παρέχουμε και οι δύο το ίδιο στο ευρύ κοινό – βοηθάμε τους ανθρώπους να αποκτήσουν τη βέλτιστη υγεία και λειτουργία. Στο ευρύ φάσμα της περίθαλψης, θεωρώ ότι βοηθά τους ανθρώπους να βελτιστοποιούν την βιολογική και εμβιομηχανική τους ικανότητα που συνάμα θα έχει επιρροή στην ψυχολογία τους. Αν και πιστεύω ότι τόσο οι θεραπευτές όσο και οι προσωπικοί γυμναστές μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να επιτύχουν και τους τρεις αυτούς στόχους, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η συνεργασία θα προσφέρει σίγουρα το καλύτερο αποτέλεσμα.
Αν αυτός δεν είναι ο σκοπός τότε ποιος ;
Πότε όμως θα συνιστούσα σε έναν γυμναστή να παραπέμψει έναν πελάτη σε έναν κλινικό θεραπευτή;
Αν κάποιος έχει πόνο και έρχεται σε εσάς για πρώτη φορά, ο οποίος ήθελε να ασκηθεί επειδή έχει πόνο στο γόνατο, στη μέση ή στον αυχένα. Αυτός είναι ο προφανής υποψήφιος για να παραπεμφθεί. Αυτό ισχύει επίσης για κάποιον που δεν έχει τραυματισμό αλλά μπορεί να αισθανθεί πόνο κατά τη διάρκεια των ασκήσεων. Εκεί ο γυμναστής έχει δύο επιλογές – να αντιμετωπίσει τον πόνο ή να απευθυνθείτε σε έναν κλινικό για βοήθεια. Κάντε ένα βήμα πίσω και σκεφτείτε τι είναι καλύτερο για τον αθλούμενο σας! Μην ξεχνάτε ότι για παράδειγμα ο πόνος στη μέση δεν είναι πάντα αυτό που νομίζετε!
Μην παρερμηνευθώ. Είμαι υπέρ των σύγχρονων τάσεων εκγύμνασης για την αξιολόγηση της κίνησης και την δημιουργία ενός εξατομικευμένου προγράμματος για κάποιον. Αυτό μπορεί να έχει αποτέλεσμα για κάποιους αθλούμενους, ωστόσο αν δεν ανταποκρίνεται σε διορθωτικές στρατηγικές άσκησης και δεν βελτιώνει τα μοτίβα της κίνησής του πρέπει να παρακαμφθεί για θεραπεία . Διαφορετικά, κινδυνεύετε να ενισχύετε τη δυσλειτουργία, η οποία συχνά οδηγεί σε μυϊκές ανισορροπίες, αντισταθμιστικά μοτίβα κίνησης και τελικά τραυματισμό.
Πολλές φορές, οι «διορθωτικές» ασκήσεις είναι αναποτελεσματικές γιατί η δυσλειτουργία δεν λύνεται μόνο με την άσκηση αλλά απαιτεί συνδυασμό θεραπείας. Πολλά από τα κοινά εργαλεία αξιολόγησης ( μέθοδοι όπως FMS, DNS, PRI κλπ εργαλεία όπως thera gun,spinal mouse κλπ), που υπάρχουν στον κόσμο εκγύμνασης κάνουν μια μεγάλη προσπάθεια να ακολουθηθεί ένα πρότυπο για την προσθήκη διορθωτικών ασκήσεων σε ένα πρόγραμμα. Αυτό είναι υπέροχο, και σίγουρα καλύτερο από το τίποτα, ωστόσο, όλοι γνωρίζουμε ότι δεν καλύπτονται όλες οι περιπτώσεις με τον ίδιο τρόπο σε αυτά τα πρότυπα και δεν μπορούν να κάνουν διάγνωση.
«Είναι η μακρά ανθρώπινη ιστορία αλλά και των ζώων, που μας δείχνει ότι αυτοί που έμαθαν να συνεργάζονται και να αυτοσχεδιάζουν πιο αποτελεσματικά, επικράτησαν» τάδε έφη Δαρβίνος.
Οι γυμναστές πρέπει να μένουν στο πεδίο και να βρουν κλινικούς που να εμπιστεύονται και να συνεργάζονται με κοινό σκοπό την επίλυση του όποιου προβλήματος του ασθενούς/αθλούμενου. Οι κλινικοί θα πρέπει να βρουν ακόμα και να εκπαιδεύσουν γυμναστές για να έχουν την καλύτερη δυνατή συνέργεια. Οι ασθενείς/αθλούμενη θα πρέπει να παίρνουν 2-3 γνώμες από κλινικούς όταν έχουν πόνο και να αφήσουν το Google και τους γυμναστές.
