Πόσα σχόλια θα πλημμυρίσουν το διαδίκτυο και ειδικά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για το πόσο κακή χρονιά ήταν αυτή και το πόσο άσχημα μας φέρθηκε. Και αν πάμε στην ανάρτηση της προηγούμενης χρονιάς θα δούμε γραμμένο το ίδιο και πάει λέγοντας. Με τα όσα διάβασα και όσα άκουσα από φίλους και γνωστούς ήταν λες και μας χρωστάει το κάθε έτος να μας δίνει απλόχερα ότι του ζητήσουμε. Σαν το ανέκδοτο που λέει «καλά ρε Θεέ , τι Θεός είσαι εσύ που δεν μπορώ να πιάσω το λαχείο. Και απαντά ο Θεός, μα παίξε ρε βλάκα!».
Οι συνήθειες μας είναι αυτές που κατασκευάζουν το αποτέλεσμα μας. Το που φτάσαμε, το αν κατακτήσαμε τους στόχους μας και αν κάναμε από μέρους μας όλα όσα ήταν δυνατό να γίνουν για να κατακτήσουμε την κορυφή που θέλουμε.
Εκεί βρίσκεται και η πραγματική αξία των πραγμάτων. Να δουλέψεις σκληρά, να κάνεις σωστή και μεθοδευμένη προετοιμασία, και να αντέχεις τα καλά και τα άσχημα που θα σου έρθουν. Εκέι είναι η πραγματική μας ελευθερία στο πως δρούμε (Υπερανθωπος) και όχι πως αντιδρούμε (ζωώδες) στις καταστάσεις που μας συμβαίνουν.Γιατί αν περιμένεις μόνο καλά, η έλλειψη επιμονής στο στόχο είναι δεδομένη, το να γίνεις έρμαιο της όποιας κατάστασης πιθανό και η επίτευξη του στόχου αμφίβολη. Και πάλι καθώς θα φεύγει το 2022 θα λες να πάει στα κομμάτια γιατί πάλι θα ρίχνεις τις ευθύνες σε αυτό παρά στο γεγονός ότι δεν κατάφερες να αλλάξεις συνήθειες. Μια αγαπημένη μου έκφραση που συνοψίζει εύστοχα τα παραπάνω είναι: «Παράνοια είναι να κάνεις τα ίδια πράγματα και να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα».
Οι συνήθειες μας είναι συμπεριφορές που επαναλαμβάνονται για πάρα πολλά χρόνια και έχουν αυτοματοποιηθεί. Ο Φρανκ Κλάρκ είχε πει «Μια συνήθεια είναι κάτι που κάνουμε χωρίς να το σκεφτόμαστε, και αυτός είναι ο λόγος που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε τόσες πολλές». Για αυτόν ακριβώς το λόγο είναι ιδιαίτερα δύσκολη η προσπάθεια μας για να τις αλλάξουμε. Άλλαξε αν θέλεις θέση στον κάδο απορριμμάτων στην κουζίνα και δες για πόσο καιρό θα κάνεις για να μάθεις την νέα του θέση.
Τι είναι τελικά όμως τόσο δύσκολο;
Η πειθαρχία και η επιμονή στο στόχο μέχρι να τον κατακτήσουμε.
Πρέπει να βρούμε μηχανισμούς παρακίνησης λένε πολλοί. Καλά κάνουν! Η παρακίνηση είτε είναι εσωτερική είτε εξωτερική βασίζεται στο συναίσθημα και διαρκεί λίγο. Αν δηλαδή πρέπει να περιμένω πότε θα νιώσω καλά για να δουλέψω πώς περιμένω να δω αλλαγή. Πόσες φορές έχουμε πει “θα το κάνω όταν νιώσω έτοιμος” όταν θα είμαι motivated που λένε και στο χωριό. Δηλαδή τι συναίσθημα θα σου έρθει θα ξυπνήσεις ένα πρωί και θα τους γ…. όλους;;
Η διαφορά της επιτυχίας από την αποτυχία είναι ότι η επιτυχία δεν βασίζεται στην παρακίνηση αλλά στην πειθαρχία. Όταν θέλεις να πετύχεις, δεν περιμένεις την σωστή στιγμή γιατί όσο εσύ την περιμένεις υπάρχει κάποιος άλλος που δουλεύει σκληρά εκείνη τη στιγμή για να γίνει καλύτερος. Όσο εσύ ψάχνεις βίντεο στο YouTube για να ανέβεις ψυχολογικά και να πας στο γυμναστήριο ο άλλος είναι εκεί και προπονείται. Όταν πλησιάζει εξεταστική και περιμένεις τελευταία στιγμή να διαβάσεις, κάποιος άλλος είχε πειθαρχήσει στη συνήθεια να το κάνει κάθε μέρα για κάποιες ώρες ώστε να έχει την επιτυχία δεδομένη.
Η πειθαρχία έχει ρίζες στην συνέπεια. Αν περιμένουμε να δουλεύουμε σκληρά μόνο όταν οι καταστάσεις είναι καλές και ήρεμες τότε βασιζόμαστε σε κάτι που δεν μπορούμε να ελέγξουμε και είναι βέβαιο πως θα αποτύχουμε. Ο σκοπός μας είναι μέρα μπει μέρα βγει να είμαστε συνεπείς στις αρχές που έχουμε θέσει και να συνεχίζουμε την προσπάθεια μας.
Διαβάζοντας για πολλούς πετυχημένους αθλητές ή επιστήμονες ή επιχειρηματίες, σε ένα πράγμα καταλήγουν όλοι. Σκληρή δουλειά, θυσίες και επιμονή στο στόχο. Φυσικά και δεν είναι εύκολο. Και για όλους όσους διαβάζουν το άρθρο ( πέντε έξι δηλαδή!) είναι το μόνο βέβαιο ότι δεν θα σας αρέσει καθόλου ο δρόμος που θα επιλέξετε για την αλλαγή. Γιατί είναι ξεβόλεμα (ελπίζω να υπάρχει η λέξη αν όχι απαιτώ δικαιώματα!!). Στο τέλος όμως το συναίσθημα της ικανοποίησης είναι ανεκτίμητο και ανταποδοτικό.
Θα υπήρχε ο Michael Jordan όταν του είπαν “δεν κάνεις” για το άθλημα και το πίστευε; Τι θα γινόταν αν ο Γκάλης τα παρατούσε τότε που ήταν εκτός ομάδας στο Seaton Ηall. Τι να πει ο Messi με τα θέματα υγείας που τον απέτρεπαν από αυτό που είχε στόχο; Ο Steve Jobs αν είχε παραιτηθεί όταν όλα ήταν εναντίον του; Αν ο Edison δεν επέμενε και στην πρώτη αποτυχία σταματούσε; Και πόσοι άλλοι. Τι μπορούμε να διδαχθούμε από αυτούς; Η επιτυχία δεν είναι τυχαία! Και ενώ ψάχνουμε για μυστικά και διαβάζουμε περιοδικά, βιβλία και χίλια δύο άλλα για να βρούμε το μυστικό της επιτυχίας (και φυσικά όσο πιο γρήγορα γίνεται… σαν τα μηχανήματα κοιλιακών που μόνο που τα κοιτάς γίνεσαι φέτες!!) αποφεύγουμε να δούμε τα οφθαλμοφανή βασικά δομικά συστατικά της επιτυχίας, Επιμονή/Συνέπεια, Πειθαρχία και να μην αφήνετε κανέναν να σας κλέβει το Όνειρο/Στόχο.
Πιστέψτε σε εσάς γιατί δεν θα το κάνει κανείς άλλος.
Αν διαβάσετε την ιστορία των παραπάνω θα δείτε ότι θυσίασαν την βόλεψη τους, πάλεψαν με τα συναισθήματά τους, δούλεψαν σκληρά, επέμειναν στον στόχο τους κάθε μέρα χωρίς να περιμένουν να νιώσουν ευχάριστα ή μοτιβατιον ( να πάλι το χωριό!) ή χαρούμενοι και πήγαιναν να κατακτήσουν χιλιοστό το χιλιοστό για να έρθουν πιο κοντά σε αυτό που είχαν βάλει στόχο.
Το βασικότερο όλων είναι να καταλάβουμε ότι η ζωή είναι δύσκολη! Οτιδήποτε θέλουμε να καταφέρουμε/κατακτήσουμε απαιτεί προσπάθεια. Οπότε, έχοντας αυτά στο νου, το χρόνο που θα βάζουμε για να βρούμε παρακίνηση θα τον αξιοποιήσουμε παραγωγικά δουλεύοντας σκληρά δημιουργώντας συνήθειες που θα μας βοηθήσουν να είμαστε πιο παραγωγικοί. Να αισθάνεστε την ίδια δίψα ανεξαρτήτως τι συμβαίνει στην ημέρα σας. Φροντίστε να παίρνετε ευχαρίστηση από την διαδικασία καθότι δεν θα παίρνετε πάντα το αποτέλεσμα που περιμένετε. Η παρακίνηση καλό θα είναι να υπάρχει και να βρίσκετε τρόπους να την ενισχύετε στην καθημερινότητα σας, αποφύγετε όμως να εξαρτάστε από αυτή με βάση το συναισθηματικό κίνητρο καθώς έτσι αποκτά αρνητικό χαρακτήρα γιατί είναι τελείως απρόβλεπτη.
Ξεκινήστε σπάζοντας τον μεγάλο στόχο που έχετε θέσει σε πολλούς μικρότερους και παρακολουθείτε στο τέλος κάθε εβδομάδας τι καταφέρατε.
Και να θυμάστε στην εκπλήρωση του στόχου η ικανοποίηση δεν ήταν η Ιθάκη αλλά η Οδύσσεια.
Θα κλείσω με ένα αγαπημένο άρθρο του Χάρη Βροντού από την εφημερίδα «ΑΥΓΗ» και θα σας πω έτσι την ευχή μου για το νέο χρόνο..ΤΟΛΜΗΣΤΕ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΓΟΥΣΤΑΡΕΤΕ!
“Τόλμα να πάρεις τον χρόνο που γουστάρεις”
“….Αυτός ο πληροφορημένος άνθρωπος θα σταθεί με απορία μπρος στις κατασκευές των σημερινών εικαστικών σε κάποιο μουσείο ή γκαλερί, θα πάει πιθανώς σε μια παράσταση χοροθεάτρου, θα δει οπωσδήποτε μια ταινία το μήνα, αλλά δεν θα έχει ποτέ χρόνο και διάθεση να ζήσει ή να συζητήσει σε βάθος τις εντυπώσεις του.
Οταν με το πέρασμα του χρόνου θα αποκτήσει παιδιά, άρρωστους γονείς, βαρετή σχέση, περιττά κιλά, εξοχικό και τα σχετικά γκάτζετ, τότε είναι σίγουρο πως κάθε σκέψη για το ποιος είναι και τι κάνει πάει περίπατο κι ο φιλαράκος μας μεταλλάσσεται στον αδιάφορο μέτριο ανθρωπάκο, τον συμπαθή εκείνον δημοκράτη που είναι συμβιβασμένος με τη μετριότητα και την ανημπόρια του.
Ετσι αναπαράγεται η μελαγχολία που κυριαρχεί στις δυτικές κοινωνίες, ο προστατευτικός πέπλος του καρτεσιανικού καθωσπρεπισμού και η ηθική μέση άποψη. Όποιος έχει χρόνο για φλερτ, για έρωτα, για ποτό, για καφενεία, διάβασμα ή χάζεμα, για παρέα και κουβέντα, εκλαμβάνεται ως ιδιόρρυθμος ή ψώνιο. Η παραχώρηση χρόνου σε μη παραγωγικές (οικονομικά επωφελείς) δραστηριότητες ή προσπάθεια να ξεφύγει από την ιδιώτευση (από την ηλιθιότητα, όπως πιστεύει ο Θουκυδίδης, στην οποία ξεπέφτει ο άνθρωπος που αρνείται να είναι πολίτης και που οι Γάλλοι ονομάζουν idiot), θεωρείται ύποπτη. (…) Το σύνθημα σε πολυκατοικία του Παγκρατίου έλεγε: του οκταώρου οι πεσόντες ηδονίζονται με τσόντες. Το “πεσόντες” μας το δείχνει καλά. Δεν είναι οι άνθρωποι κατ’ ανάγκην κακοί. Πεσόντες είναι οι περισσότεροι. Θύματα της αδυναμίας τους. Ίσως και να μην άξιζαν καλύτερης ζωής. Τι να το κάνει ολόκληρο ελεύθερο οκτάωρο ο άδειος;
Εγώ κλαίω αυτόν που το θέλει και δεν το έχει. (…) Κάποιοι είναι ασυμβίβαστοι, τρελοί και ονειροπόλοι. Κάποιοι θέλουν και ζουν την κάθε μέρα ως θάμβος!
Οι πεσόντες μπορεί και να θέλουν να είναι πεσόντες. Γι’ αυτό κι εγώ θα έγραφα στον τοίχο: “Τόλμα να πάρεις το χρόνο που γουστάρεις”!.
ΧΑΡΗΣ ΒΡΟΝΤΟΣ – «ΑΥΓΗ»
Καλή Χρονιά σε όλους !!!
